نیروهایی درونی‌ام با هم جنگ و دعوا دارند. درگیری‌ها را می‌بینم. صف‌بندی‌ها و آرایش گرفتن‌ها را درک میکنم. حرص و طمع روبه‌روی صبر و قناعت ایستا‌ده‌اند و برای هم کُری می‌خوانند. خودپسندی و تواضع با هم گلاویز شده‌اند. ریا و خلوص به روی هم شمشیر کشیده‌اند. صحنه شلوغ شده. همه چیز به هم ریخته. اما درگیری و زد و خورد هنوز ادامه دارد. جنود عقل و جهل مدت‌هاست با هم می‌جنگند. و من در انتظار گروهان آرامش زیر خیمه توکل و توسل نشسته‌ام.
فوق العاده بود...
به این میگن وحدتی از تفاوت ها و تناقض ها...
انسان دیگر...
.
متنی مختصر، دقیق و گویا
به همراه راه حلی درست...
1) این متن از سمت من نقد برنمی دارد!
2) پایش بیفتد نقد هم حساب می کنیم فعلا نسیه را بپذیر
3) متون ادبی که به دلنوشته نزدیکند را نقد نمی کنند. راه فرار زیاد دارد خب
4) یه مقدار عرصه رو عوض کن تا عرصه رو عوض کنم!
دقیقا
م.ن که از پسشون بر نمیام! از توکل هم گاهی رد میکنم و تفویض میکنم به خدا!!
به جان خودم ته تهش همینه بری در خونه اهل بیت ضجه بزنی فلان چیز رو از م.ن بگیر که البته این ضجه هم باید از خودشان گرفت..
یا علی مدد را عشق است
بعضی وقتها که خیلی این دو گروه میرن رو اعصاب بنده میگم بهشون شما دعواکنید م.ن کار خودم رو انجام میدم دیگه اینها
یا علی مدد را عشق است
