زیارت باید جامع باشد
منتشر شده در روزنامه شهرآرا - 18 فروردین 93
یکی از ظلم‌های که به فرهنگ اصیل زیارت شده، فروکاستن آن از مفهومی چند بعدی و تو در تو، به امری تک بعدی است.بهره‌مندی از زیارت می‌تواند به اندازه جامعیت کسی باشد که زیارت می‌شود. زیارت مقبول زیارتی است که در آن حق و جایگاه امام شناخته شده باشد و به آن اعتراف شود. وقتی امام علیه السلام خط و مشی عملی خود را بر محور ارتباط‌های مردمی و حل مشکلات اجتماعی آنها قرار داده و حتی در زیارت‌نامه با همین معارف زیارت می‌شود، چرا زائر از این توشه بهره نگیرد و خود را به این زینت آراسته نکند.
ظرفیتی که از گرد هم آیی مردم بر محور امام و زیارت به دست می‌آید به عظمت و جامعیت امام است. هم جنبه‌های دینی و اعتقادی دارد، هم ابعاد سیاسی و اجتماعی. نمی‌توان یکی را به خاطر دیگری فدا کرد. نادیده گرفتن هر یک در واقع پنهان کردن ابعاد وجود امام و تاثیرگذاری زیارت اوست.
زیارت حقیقی زیارتی است که به تشخیص جریان حق و باطل در هر زمانی منجر شود. در زمان حضور ائمه دیدار با امام موجب می‌شده افراد حق را از باطل تشخیص دهند و به هدایت نزدیک‌تر شوند. بعد از دوران حضور ائمه هم این جریان باید امتداد داشته باشد تا محوریت و جامعیت جایگاه امامت حفظ شود. و این وظیفه‌ای است هم بر عهده زائر، و هم بر دوش متولیان زیارت.
توشه زائر از یک زیارت مقبول می‌تواند حس دوست داشتن و همدردی با کودکی باشد که گرفتار جریان باطل در گوشه و کنار دنیا شده است. توشه زائر می‌تواند اندیشیدن به یاری مظلومی باشد که ندای «هل من ناصر»ش در هیاهوی غول‌های رسانه‌ای شنیده نمی‌شود. می‌تواند گام برداشتن برای نجات انسان از دام جنگ و خونریزی باشد.
