زندگی یعنی وقت سحر، هم‌نوا با گلدسته‌های شهر برخاستن و با خدا ملاقات کردن. زندگی ساده است؛ اما هیچ‌گاه سطحی نیست. زندگی را باید فهمید. باید درکش کرد. اگر از کنار زندگی بی‌اعتنا عبور کردی، پوچ می‌شود. بی‌حاصل می‌شود. آن وقت هر چه به دنبالش بِدَوی، به آن نمی‌رسی. زندگی را باید از همین اول، از اولین لحظه‌های گذرا در آغوش کشید و ساخت. با همه سختی‌هایی که ممکن است داشته باشد. با همه کم و کاست‌هایی که شاید بعد از این خواهد داشت. زندگی یعنی شهامت پذیرفتن واقعیت‌ها، و تلاش برای رسیدن به آرمان‌ها.
