جمال

همین آدم دو پا، هر چه که باشد و نباشد، باید برای خودش چیزهایی داشته باشد. آدمی به "داشته"هایش زنده است. وقتی چیزی نداشته باشد، یا این طور بگویم که خوب‌تر جا بیفتد، هیچ "داشته"ای توی زندگی‌اش نباشد، روزی است که باید زیر تابوتش را گرفت و بلند گفت لا اله الا الله.

اگر قرار است "خودم" را نداشته باشم، "تو" را که باید داشته باشم. سر خودم معامله کردم و هیچ عایدم نشد، به دَرَک؛ "تو" یکی را که نمی‌شود از دست داد. می‌شود؟! اگر قرار است "تو" هم توی این زندگی نباشی که دیگر اسمش را نمی‌شود گذاشت زندگی. خیلی شرف داشته باشد می‌شود چرا. مثل گوسفندان عمو حبیب. تازه آنها فایده‌ای دارند و سر سال دو تای‌شان را می‌کنند چهار تا. ولی... .

بگذار این زبان بسته باشد و بیش از این چرت و پرت نگوید و ننویسد، که هم من راحت‌ترم و هم تو راضی‌تر.

 پ.ن: کسی نیفتد پی یافتن مخاطب این چند خط. لطفا!