من در میان جمع و ...
شنبه, ۱۶ فروردين ۱۳۹۳، ۱۱:۰۷ ب.ظ
وقتی کسی در میان یک جمع بخواهد گامهایش را طوری بردارد که مثل دیگران نباشد، یا جلو میافتد یا عقب. اگر گامهایش به استواری اعتقاداتش باشد جلو میافتد وگرنه نه. و همین که از جمع جلو افتاد سختیاش شروع میشود. اولیناش تنهایی است. و انتهایش انقطاع است. شاید این دو در ظاهر شبیه هم باشند اما به اندازه فاصله میان مبدأ تا مقصد از هم دوراند. و مرکب هر دو ابتلاست.
پ.ن:
سعدی چه خوش گفته: من در میان جمع و دلم جای دیگرست
- ۹۳/۰۱/۱۶